In de rouwadvertenties in de krant lees ik steeds dezelfde tekst: ‘in verband met de huidige omstandigheden zal de uitvaart in besloten kring plaatsvinden’.
Het virus heeft ons leven op z’n kop gezet. We houden afstand, blijven binnen en werken zoveel mogelijk thuis. In mijn (directe) omgeving zie ik wat het virus kan doen. Families kunnen niet meer op bezoek in een verzorgingstehuis of ziekenhuis. Het verplicht afstand houden leidt tot onbegrip, frustratie en verdriet.
En als iemand overlijdt, is de uitvaart sober, met maximaal 30 aanwezigen, en wordt afstand gehouden. Juist bij rouw is troost en (fysiek) contact enorm belangrijk. Nu dit niet kan is afscheid nemen verworden tot een bijeenkomst waarin vooral wordt nagedacht over de te nemen maatregelen. En dit is uitermate onbevredigend. Natuurlijk kan er op een later moment een herdenkingsbijeenkomst worden georganiseerd, maar eigenlijk wil je NU elkaar omhelzen. Het is niet te doen, zo lijkt het.
Maar het is de realiteit. Het is niet anders. Ik probeer nu met alle creatieve (hulp)middelen het afscheid zo waardig mogelijk te maken, gegeven de situatie. Er is overigens geen onbegrip, maar juist veel besef.
Laten we met elkaar hopen dat deze verschrikkelijke tijd zo snel mogelijk voorbij is.
Heeft u vragen, of wilt u gewoon even praten, bel me gerust.