Jaarlijks overlijden er zo’n 1.600 mensen in het buitenland. In deze tijd van het jaar valt het misschien wat meer op, het is immers vakantietijd, en regelmatig zien we berichten in het nieuws over een Nederlander die tijdens de vakantie is overleden.
Voor de familie is de alarmcentrale (gekoppeld aan de reisverzekering) het eerste aanspreekpunt, en zij kunnen helpen en adviseren. Maar u zult ook zelf een aantal zaken moeten doen, bijvoorbeeld het ‘papierwerk’, maar ook het geven van toestemming dat de overledene mag worden overgebracht naar Nederland. Een overledene wordt met een vliegtuig of met een auto gerepatrieerd. De kosten van de repatriëring vallen onder de reisverzekering.
Regelmatig word ik door een familie benaderd over een sterfgeval in het buitenland. Ik neem dan contact op met de alarmcentrale, om af te stemmen wanneer de overledene in Nederland terug zal keren. Ik laat de overledene dan overbrengen naar een locatie (bijvoorbeeld een uitvaartcentrum) waar ik een eerste beoordeling kan doen, zonder aanwezigheid van de familie. Dit doe ik niet alleen. Omdat het lichaam nagenoeg altijd gebalsemd is in het land van overlijden, vraag ik een thanatopracteur (iemand die lichte balsemingen doet) mee te kijken. Want de kwaliteit van de balseming verschilt nogal, en soms is het noodzakelijk extra handelingen te verrichten om het lichaam toonbaar te maken (wassen, make-up etc). Dit laatste is enorm belangrijk voor de familie. Hierna kan de overledene gekleed worden, en de familie is hier vaak bij aanwezig en helpt mee. Deze eerste stappen kunnen van grote betekenis zijn in het proces van rouw.
In ‘Groeten van Max’ van juli 2016 kwam dit onderwerp aan de orde: https://www.maxvandaag.nl/sessies/themas/reizen-verkeer/wat-als-uw-partner-op-vakantie-overlijdt/